مقایسه تأثیر سه روش آموزشی: (پژوهش محور، آموزش محور و آموزش- پژوهش محور) بر مهارت های طلبه های حوزه های علمیه خواهران

هدف اساسی آموزش در نظام های تربیتی نوین فراخوانی انسان بـرای دسـتیابی بـه مهـارت هـای زندگی و استفاده بهینه از آن برای همگامی با تغییرات است برای تحقق آن، شیوه های آموزشی مناسب یکی از عوامل مهم به شمار می آید. در همین راستا این پژوهش با هـدف، مقایسـه تـأثیر سه شیوه آموزشی: پژوهش محور (اصلاح شـده شـیوه سـامرائی)، آمـوزش- پـژوهش محـور و آموزش محور بر تقویت مهارت های فردی، آموزشی و اجتماعی طلبـه هـای حـوزه هـای علمیـه خواهران انجام گرفت. حجم نمونه پژوهش به تعداد 167 نفـر از جامعـه مـورد نظـر بـه صـورت تصادفی ساده انتخاب و مورد پرسش قرار گرفتند. ایـن پـژوهش بـا اسـتفاده از روش توصـیفی- پیمایشی و با به کارگیری پرسشنامه محقق ساخته که روایی آن توسـط متخصصـان و پایـایی از طریق ضریب آلفای کرونبـاخ 77/0 تأییـد گردیـد. بـرای تحلیـل داده هـا از نـرم افـزار SPSS استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد بین این سه شیوه آموزشی در تقویت مهارت های فـردی، آموزشی و اجتماعی تفاوت معنادار وجود دارد. با استفاده از آزمون تعقیبی LSD مشخص شـد تفاوت میانگین بین شیوه آموزش پژوهش محور و آمـوزش محـور؛ و بـین آمـوزش - پـژوهش محور و آموزش محور عامل معناداری در هر سه روش آموزشی است. به طور کلی، با توجه بـه یافته های این پژوهش می توان بیان داشت شیوه پژوهش محور در تقویت مهارت های آموزشـی، فردی و اجتماعی در مقایسه با دو شیوه دیگر کارآمدتر است و گسـترش اجـرای ایـن شـیوه در مراکز آموزشی نیازمند تلاش بیش از پیش مسئولان نظام آموزشی کشور است.